Maak van jouw verwachting niet mijn verplichting

De uitspraak “Maak van jouw verwachting niet mijn verplichting” is meer dan een quote. Het roept ons op om na te denken over de invloed van verwachtingen in onze relaties en de manieren waarop deze verwachtingen onze interacties kunnen beïnvloeden. In dit artikel verkennen we de betekenis van deze uitspraak, de gevolgen van verwachtingen in verschillende contexten en hoe we grenzen kunnen stellen om zo authentieke relaties en zelfacceptatie te bevorderen.

De aard van verwachtingen

Verwachtingen vormen de lens waardoor we de wereld om ons heen interpreteren. Ze zijn vaak gebaseerd op onze verlangens, overtuigingen en eerdere ervaringen. Wanneer we deze verwachtingen echter niet op anderen projecteren, kunnen ze ons gevangen houden in teleurstellingen. Dit is precies wat de quote benadrukt: verwachtingen van anderen kunnen een zware last zijn, en het is niet eerlijk om te verwachten dat iemand anders deze last moet dragen.
De filosoof Jean-Paul Sartre benadrukte het belang van de individuele vrijheid en verantwoordelijkheid. Hij stelde dat mensen zichzelf moeten definiëren door hun keuzes en dat ze zichzelf niet mogen beperken door de verwachtingen van anderen (Sartre, 1943). Dit komt overeen met de boodschap in de quote – we zijn verantwoordelijk voor onze eigen verwachtingen en moeten anderen niet verantwoordelijk maken voor onze verlangens of ideeën van hoe dingen “moeten” zijn.

Verwachtingen in relaties

In interpersoonlijke relaties, zowel in vriendschappen als romantische relaties, spelen verwachtingen een sleutelrol. John Bowlby (1969), de grondlegger van de hechtingstheorie, legde uit dat de manier waarop we ons hechten aan anderen sterk beïnvloed wordt door de verwachtingen die we van relaties hebben. Verwachtingen kunnen het fundament zijn van onze interacties, maar als ze onrealistisch of te hoog zijn, kunnen ze leiden tot frustratie en conflicten. De quote “Maak van jouw verwachting niet mijn verplichting” benadrukt dat we elkaar moeten ontmoeten als gelijken, zonder de druk van onterechte verplichtingen.
Verwachtingen in relaties kunnen soms onbewust worden opgelegd, bijvoorbeeld door de normen van de samenleving of door verwachtingen die we zelf ontwikkelen. Brene Brown (2012) onderzoekt in haar werk hoe deze verwachtingen onze gevoelens van kwetsbaarheid kunnen versterken. Wanneer we onze verwachtingen niet goed communiceren of onrealistisch maken, kunnen we onszelf en anderen vastzetten in een patroon van teleurstelling.

Het belang van autonomie en keuze

De quote nodigt ons uit om de autonomie van anderen te respecteren. We hebben allemaal onze eigen unieke verlangens, beperkingen en levenspaden. Wanneer we verwachten dat anderen ons pad volgen, ontkennen we hun vrijheid om hun eigen keuzes te maken. Erich Fromm, in zijn boek The Art of Loving (1956), bespreekt hoe ware liefde en verbinding voortkomen uit respect voor de autonomie van de ander. Hij stelt dat liefde niet bestaat in het bezitten of controleren van de ander, maar in het erkennen van de ander als een autonoom individu met eigen verlangens en rechten.
In de samenleving worden mensen vaak geconfronteerd met sociale druk en externe verwachtingen, bijvoorbeeld in de werkplek, in hun carrière of in hun sociale netwerk. Alfred Adler, een invloedrijke psycholoog, beweerde dat het verlangen naar sociale waardering en acceptatie de basis is van veel menselijke gedragingen. Deze externe druk kan ons beïnvloeden om keuzes te maken die niet echt onze eigen zijn, wat leidt tot innerlijke conflicten en een verlies van authenticiteit.
De quote maakt ons bewust van deze sociale druk en moedigt ons aan om deze verwachtingen niet te internaliseren. Het herinnert ons eraan dat anderen niet verplicht zijn om aan onze verlangens of overtuigingen te voldoen.

De kracht van acceptatie en zelfreflectie

Zelfacceptatie speelt een cruciale rol in de manier waarop we omgaan met verwachtingen. Wanneer we de verwachtingen die anderen van ons hebben, als een verplichting beschouwen, kunnen we ons overweldigd voelen en onze eigen waarden verliezen. Carl Rogers, de grondlegger van de cliëntgerichte therapie, stelde dat we alleen echt kunnen groeien als we onszelf volledig accepteren, inclusief onze onvolkomenheden. Zelfacceptatie helpt ons te begrijpen dat onze waarde niet afhankelijk is van hoe anderen ons zien of wat ze van ons verwachten (Rogers, 1961).
Het loslaten van onrealistische verwachtingen kan ons bevrijden van de druk om altijd te voldoen aan andermans normen. In plaats van onszelf te beoordelen aan de hand van de verwachtingen van anderen, kunnen we ons richten op wat voor onszelf belangrijk is en wat ons vervulling biedt. Dit proces kan ons helpen om niet alleen op een dieper niveau met anderen te verbinden, maar ook om onszelf te omarmen, ongeacht de externe druk.

Verwachtingen in de werkomgeving

De werkomgeving is een context waar verwachtingen vaak de boventoon voeren. Werkgevers hebben verwachtingen over de prestaties van hun medewerkers, en medewerkers hebben vaak verwachtingen van hun managers. Wanneer deze verwachtingen niet goed worden gecommuniceerd of onrealistisch zijn, kunnen ze leiden tot stress, burn-out en zelfs conflicten. Adam Grant, een psycholoog en professor aan de Universiteit van Pennsylvania, bespreekt in zijn werk hoe organisaties moeten streven naar duidelijke communicatie over verwachtingen om een gezonde werkcultuur te bevorderen (Grant, 2013). De quote kan gezien worden als een manier om werkdruk te verlichten door duidelijk te maken dat mensen niet altijd aan elke verwachting kunnen voldoen, en dat het belangrijk is om wederzijds begrip te ontwikkelen.

Conclusie

De uitspraak “Maak van jouw verwachting niet mijn verplichting” roept ons op om de verwachtingen die we hebben van anderen kritisch te onderzoeken en ons bewust te zijn van de invloed die ze op ons leven kunnen hebben. Door verwachtingen los te laten, kunnen we niet alleen de druk op onszelf verminderen, maar ook onze relaties met anderen verdiepen. We leren om de autonomie van anderen te respecteren, onze eigen waarden te omarmen en onszelf te bevrijden van de sociale druk die ons vaak in de greep houdt.
Door het idee van wederzijds respect en persoonlijke verantwoordelijkheid te omarmen, kunnen we zowel onze persoonlijke als professionele relaties gezonder en authentieker maken. Zoals de literatuur ons leert, kunnen we veel leren van het proces van zelfreflectie en het loslaten van onrealistische verwachtingen. Uiteindelijk komt het neer op het begrijpen van het verschil tussen wat we hopen van anderen en wat zij daadwerkelijk bereid of in staat zijn om te geven.

Literatuurverwijzingen:

• Sartre, J. P. (1943). Being and Nothingness. Gallimard.
• Bowlby, J. (1969). Attachment. Hogarth Press.
• Brown, B. (2012). Daring Greatly: How the Courage to Be Vulnerable Transforms the Way We Live, Love, Parent, and Lead. Gotham Books.
• Fromm, E. (1956). The Art of Loving. Harper & Row.
• Rogers, C. (1961). On Becoming a Person: A Therapist’s View of Psychotherapy. Houghton Mifflin.
• Grant, A. (2013). Give and